Het Tijssenproject Het begon in 1995 met de opdracht om de pup van de familie Tijssen te schilderen, de Briard Valuas Luna Pluto, kortweg Pluto genoemd. |
|
1996 |
|
Het jaar daarop volgde de opdracht de heer Tijs Tijssen te schilderen, voor de directiekamer van het nieuwe gebouw dat zijn bedrijf, porno-uitgeverij de Vaar zou betrekken. Een van zijn ideeën was om zichzelf af te laten beelden aan zijn nieuwe bureau met op de achtergrond een bestaand schilderij, bijvoorbeeld een Renoir. Op een gegeven moment kreeg ik de inval, om het wereldberoemde avondmaal van Leonardo da Vinci hiervoor te gebruiken. Door de occupatie van Tijs bedacht ik dat het mooi zou zijn, de apostelen te vervangen door naakte vrouwen, maar Tijs wilde het zoals hij zei, "graag hetero houden". Tijs is een fervent kok, met boven zijn eettafel een schoolbord, waarop hij de aan zijn gasten voor te zetten menu's presenteert in schoolkrijt. De menu's veranderen, de 3 huisregels echter niet. De laatste daarvan is: Le chef n'accepte pas des réclamations! Dat werd de titel van dit schilderij. |
|
In 1997 gaf Tijs mij de opdracht zijn vrouw Anja te schilderen. Haar lievelingskleur is oranje. In dit schilderij liet ik in de linker bovenkant een gedeelte van het portret van de hond Pluto terugkomen. | |
1997 |
|
In de jaren dat ik, inmiddels bevriend, met de Tijssens omging, kwam zo nu en dan ter sprake dat Tijs nog ooit een portret door mij wilde laten maken, van hem met Anja en de hond samen. Waarschijnlijk vanwege Tijs' Bourgondische levensinstelling, zag ik daarbij altijd een schilderij van Rembrandt voor me. Hijzelf met zijn vrouw Saskia op schoot, terwijl hij een roemer van enorm formaat, gevuld met wijn opheft richting toeschouwer: mijns inziens dé allegorie op het goede leven. Toen ik in 2001 de definitieve opdracht kreeg, legde ik Tijs mijn idee voor en gaf hij er zijn goedkeuring aan. Pas toen ging ik op zoek naar de afbeelding van het bewuste schilderij van Rembrandt en kwam er achter, dat de titel, Rembrandt en Saskia in het tafereel van de verloren zoon in het bordeel, luidde. Volslagen onverwacht, maar prachtig weer. Op de achtergrond schilderde ik de portretten die ik eerder van hen gemaakt had, met op de voorgrond de inmiddels volwassen hond Pluto. |
|
2001 |
|
Toen ik ooit aan Pluto begon, had ik nooit kunnen denken, dat alles wat ik uiteindelijk in opdracht van de Tijssens zou maken, met elkaar verbonden zou worden in dit laatste schilderij. Achteraf bekeken, kun je het als een project beschouwen. |